Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα << τα Χανιώτικα Νέα >> στις 13 Ιουνίου 2012.
Ημέρα με την ημέρα η δημόσια περίθαλψη κατακρημνίζεται, διότι οι ασφαλισμένοι αγοράζουν τα φάρμακά τους και αναρωτιώνται αν θα πρέπει σε λίγο διάστημα να πληρώνουν και τον ιατρό τους.
Η πολιτεία μας και κατ’επέκταση οι πολιτικοί που κυβέρνησαν πρέπει να ομολογήσουν ότι οι φαρμακοποιοί δίδουν τα φάρμακα τώρα και μήνες με πίστωση και οι ιατροί εργάζονται έχοντας να λάβουν χρεωστούμενα από διετίας.
Πέραν του οικονομικού αδιεξόδου πρέπει να αναλογιστεί κανείς αν το ίδιο το σύστημα μετά την εγκατάσταση των λογιστών της υγείας την τελευταία διετία μπορεί να λειτουργήσει βελτιωμένο, με ταυτόχρονη οικονομική ελάφρυνση και επομένως μακροημέρευση του συστήματος υγείας και των πολιτών. Μεταρρυθμίσεις χαμηλού κόστους στο δημόσιο σύστημα θα μπορούσαν ήδη να είχαν γίνει, βελτιώνοντας την παρεχόμενη περίθαλψη με ταυτόχρονη οικονομία.
Αυτές είναι:
Α. Ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού και ο ηλεκτρονικός φάκελος υγείας των ασφαλισμένων θα αποκαθιστούσε το κύρος της υγείας μιας χώρας που της αξίζει να διεκδικεί καλύτερο μέλλον.
Β. Η ασφαλής ηλεκτρονική συνταγογράφηση και παραπομπή παρακλινικών εξετάσεων με την αναγκαία διαγνωστική τεκμηρίωση εντός του ηλεκτρονικού φακέλου θα ελάττωνε την πολυφαρμακία και την επανάληψη επικίνδυνων και δαπανηρών διαγνωστικών εξετάσεων.
Γ. Η ελάττωση του χρόνου νοσηλείας στα νοσοκομεία, όχι μόνο με οικονομικά κριτήρια αλλά με την εφαμογή επιστημονικών αλγόριθμων και με την βοήθεια εφαρμογής του συστήματος της κατ οίκων νοσηλείας (ιδιαίτερα των χρονίως πασχόντων) θα μείωνε τις νοσοκομειακές λοιμώξεις και τις ενεργές νοσοκομειακές κλίνες.
Δ. Η πρόληψη ασθενειών μέσω παρεμβάσεων στην ποιότητα τροφίμων ευρείας κατανάλωσης (πχ. με την ελάττωση του αλατιού, της ζάχαρης και των λιπαρών στα έτοιμα προϊόντα διατροφής) θα ήλεγχε τη μάστιγα της παχυσαρκίας, την αύξηση των διαβητικών, υπερτασικών και των καρδιοπαθών ασθενών.
Ε. Η αύξηση του εξειδικευμένου νοσηλευτικού προσωπικού θα αναβάθμιζε την ποιότητα και την ασφάλεια της περίθαλψης, εις βάρος του ανεπανάληπτου είδους της αποκλειστικής λεγόμενης νοσοκόμας εντός του νοσοκομείου.
Ζ. Η ουσιαστική υποστήριξη προς τους ψυχικά πάσχοντες, που αδυνατούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους, τη ζωή και τη μοίρα τους, μέσω των δομών της κοινότητας.
Η. Η εφαρμογή νέων συστημάτων ελέγχου των δαπανών στην νοσοκομειακή και εξωνοσοκομειακή περίθαλψη.
Όλα αυτά θα είχαν αποδώσει ήδη από έτους και θα ίσχυαν δομές ασφάλειας και οικονομίας για το δημόσιο σύστημα υγείας, κάτι που οι κυβερνώντες ή αδυνατούν να συλλάβουν ή εκ συστήματος το αποφεύγουν.
Η διαχείρηση της υγείας στην καλύτερη περίπτωση θα αναπαράγεται ως επανάληψη συνταγογράφησης , με τάση όμως να διολησθήσει σε υποβαθμισμένη λαϊκη ιατρικοποίηση των θεραπειών, με τους πάσχοντες να αναζητούν τηλεφωνική προσέγγιση με τον ιατρό τους, τον φαρμακοποιό τους ή τον μορφωμένο γείτονά τους πού συμπάσχει, κάνοντας χρήση σε ανέξοδες αλλά επικίνδυνες θεραπείες αυτοϊασης, με αποτέλεσμα να βλάπτουν την υγεία τους.
Η πολιτική πτώχευση έσειρε τη χώρα μας στην οικονομική κρίση, προξένησε νοητική ασφυξία και αγανάκτηση στους ανυποψίαστους πολίτες και σήμερα βιώνουν αβοήθητοι την σωματική και ψυχική φθορά τους.
Οι Ελληνες ιατροί πρέπει να παραμείνουν πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη <<θεραπεύειν ή μη βλάπτειν>> και ταυτόχρονα με την πολιτική τους δράση να ανατρέψουν την σταδιακή υποβάθμηση του λειτουργήματός τους, με απλές και εφαρμόσιμες μεταρρυθμίσεις, μαζί με τη σταδιακή απαλλαγή της ομηρίας από την αδιέξοδη ντόπια και ξένη λογιστική ηγεμονία.