Μια ακόμη φορά οι επιλογές της ΔΗΜΑΡ βρεθήκαν πίσω από τον πολιτικό χρόνο. Στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ πριν τις ευρωεκλογές του 2014 αναζητούσα μάταια να βρεθεί η ΔΗΜΑΡ μακριά από τη σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ και να αποδεχτεί θετικά την επίθεση φιλίας των οικολόγων που δέχτηκε τότε.Σήμερα αυτό έγινε ως προεκλογική ανάγκη, από ένα τμήμα της πολιτικής οικολογίας, έχοντας στόχο κατά πρώτο λόγο την συμπλήρωση ψηφοδελτίων.
Πρωτεύον καθήκον της ΔΗΜΑΡ μαζί με το σύμμαχο της τελευταίας στιγμής πρέπει να είναι η νικηφόρα διεύρυνση της αριστεράς για την υλοποίηση της αριστερής διακυβέρνησης της χώρας, αφού αναλογιστεί αυτοκριτικά ότι οι όροι που θέτει με αυστηρότητα η ηγεσία ενός κόμματος του 1,2%(ΔΗΜΑΡ) για συνεργασία με άλλο του 30%(ΣΥΡΙΖΑ) για κοινό ψηφοδέλτιο, μοιάζει στα μάτια του πολιτικού παρατηρητή ασύμμετρα διεκδικητική, αν αναλογιστεί μάλιστα τους όρους που έθεσε για να εισέλθει η ως κυβερνώσα στο τρικομματικό σχήμα με τη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ του 2012.
H ΔΗΜΑΡ προερχόμενη από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, έστω και ασυνείδητα έγραψε πορεία που της δίδει τον τίτλο “της προστάτιδας του ΣΥΡΙΖΑ”, του άλλου τμήματος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Σε όλες τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις από το 2012 η ΔΗΜΑΡ άνοιγε δρόμο στο ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με το δικό της. Η ΔΗΜΑΡ ώθησε τη χώρα σε εκλογές τον Ιούνη του 2012 ένα μήνα μετά της προηγούμενες του Μάη. Στις εκλογές αυτές η ΔΗΜΑΡ μείωσε τους βουλευτές της ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλασίασε τους δικούς του. Με την είσοδο της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση του 2012 ισχυροποιήθηκε η αντιπολιτευτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αποδυναμώθηκε η ΔΗΜΑΡ, ώστε στην ανασύνταξη της έμεινε με τη μισή κοινοβουλευτική της δύναμη. Στις ευρωεκλογές του 2014 η ΔΗΜΑΡ επιλέγει να χτίσει το σπίτι της, τον τάφο της, μέσα στο στρατόπεδο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει την ευρωπαϊκή πρωτιά στο στρατόπεδο της αριστεράς πολεμώντας την γυμνή πλέον ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από το λεγόμενο αριστερό άλλοθι της. Οι 8 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και ο πρόεδρος της, έδωσαν και αυτοί στο τέλος του 2014 τη χαριστική βολή στη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και αναγόρεψαν το ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση του 2015.
Η Δημοκρατική Αριστερά, μέσα από χονδροειδή καταγραφή και χωρίς πολιτική αξιολόγηση , ανάγεται σε προστάτη και συν-πλάστη της αξιωματικής αντιπολίτευσης του 2012, του ισχυρότερου ελληνικού κόμματος στο ευρωκοινοβούλιο του 2014 και της μέλλουσας κυβέρνησης του 2015.
Σήμερα θεωρώ ότι καθήκον της ΔΗΜΑΡ είναι να κάνει πολιτικά διακριτή και συνειδητά εποικοδομητική συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, διευρύνοντας στο μέτρο των δυνατοτήτων της την νικηφόρα πολιτική προοπτική της αλλαγής με σταθερότητα.